Różnica między EJB 2.1 a EJB 3.0

 EJB 2.1 vs EJB 3.0

Główne przejście z EJB 2.1 na EJB 3.0 koncentrowało się głównie na wydajności pod względem szybkości i wydajności oraz prostoty. Jego modyfikacja koncentrowałaby się na tym, jak nowy program będzie działał z innymi programistami, takimi jak Java EE5.

Od zastosowania EJB 2.1 do nowego architekta EJB 3.0 poprawne może być stwierdzenie, że ulepszona wersja stanowi odpowiedź na wcześniejsze niedociągnięcia ówczesnego EJB 2.1.

Spójrzmy na niektóre z głównych przejść.

Prostota

EJB 3.0 oferuje prostotę manipulacji treścią, co jest być może jednym z głównych wyróżniających się czynników. W przeciwieństwie do EJB 2.1 możesz teraz tworzyć aplikację Enterprise Java Bean z dużą prostotą.

Jest tak, ponieważ operacja EJB 3.0 oparta jest na konfiguracji programowania Plain Old Java Object (POJO), która rejestruje dane za pomocą adnotacji Java zawartych w deskryptorach wdrażania. W większości przypadków deskryptory wdrażania są najmniej wymagane.

W przeciwieństwie do EJB 2.1, który wymaga zanotowania większej liczby kodów pomocniczych, jest odwrotnie, gdy używasz komponentów EJB 3.0, które wymagają zapisania i utrzymania mniejszej liczby kodów pomocniczych, zapewniając w ten sposób najbardziej uproszczone doświadczenie w programowaniu.

Skuteczność

Stwierdzono, że nowy EJB 3.0 jest o około 45% bardziej skuteczny w porównaniu do EJB 2.1. Jest to związane z głównymi modyfikacjami EJB 2.1, jak wyjaśniono poniżej.

Zastąpienie DTD, które zidentyfikowało deskryptory aranżacji ejb-jar.xml zmodyfikowanym schematem xml, a także ulepszony sposób produkcji ziaren korporacyjnych sprawiły, że EJB 2.1 nie jest pożądany do pracy. Wprowadzenie Plain Old Java Object opiera się na kwintesencji poprzez trwałe API Java.

Podczas gdy wprowadzanie ziaren sesji zmieniło dodatkowe wzmocnienie usługi internetowej, EJB 3.0 wprowadził funkcjonowanie wytrzymałościowe fasoli piórkowej. Te podmioty są oparte na zwykłym obiekcie Java i nie wymagają ani uruchomionych w nich kodów EJB, ani interfejsu. Ponadto mogą pracować poza kontenerem EJB

Dane techniczne

Gdy EJB 2.1 wymagało, aby interfejs składowy przewyższał ten ze struktury EJB, są one teraz zapisywane jako Plain Old Objects Java przy użyciu EJB 3.0, które manifestują Plain Old Java Interface, a zatem nie wymagają interfejsu głównego.

Wprowadzenie ulepszonych metod, takich jak wykorzystanie adnotacji metadanych i innych mechanizmów wykorzystywanych do tworzenia kodów Java i deskryptorów XML, w przeciwieństwie do deskryptorów dystrybucji EJB 2.1, które były nieporęczne i niedokładne.

Aplikacja EJB 2.1 wymagała od kontenera J2EE postulowania usług niezbędnych do dokładnego działania EJB, a tym samym utrudniła ich testowanie. JNDI jest często zależny od EJB 2.1, gdy korzystanie z aplikacji jest monotonne i czasochłonne.

EJB 3.0 nie wymaga określonego przydziału interfejsów i deskryptorów. Wynika to z faktu, że adnotacje stanowią odpowiedni zamiennik deskryptorów alokacji. Możesz korzystać z wartości domyślnych częściej podczas korzystania z aplikacji EJB 3.0 w przeciwieństwie do EJB 2.1. EJB 3.0 oferuje mniej sprawdzoną niespójność umożliwiającą kreatywność.

streszczenie

EJB 3.0 w nowym przejściu z EJB 2.1.

Łatwo jest pracować z EJB 3.0 w przeciwieństwie do wersji EJB 2.1.

EJB 3.0 używa encji, które są oparte głównie na Plain Old Java Object (POJO).

EJB 2.1 wymaga zanotowania większej liczby kodów pomocniczych w porównaniu do EJB 3.0, która zmniejsza liczbę kodów pomocniczych.

DTD w EJB 2.1 jest zastąpiony zmodyfikowanym schematem XML w EJB 3.0.

Kody Java są łatwo generowane przez ulepszone aplikacje w EJB 3.0, w przeciwieństwie do EJB3.1, gdzie proces jest znacznie trudny.