Różnica między demokracją uczestniczącą a demokracją przedstawicielską

Demokracja uczestnicząca a demokracja przedstawicielska

Grecy często przypisywani są tworzeniu demokracji. Ten system polityczny, nazwany „demokratyczną” lub „rządem ludu”, radykalnie zmienił stosunek władzy między rządem a jego narodem. Demokracja rzuciła wyzwanie elitom politycznym, aby były odpowiedzialne przed tymi, którzy je wybrali. Demokracja jest ogólnie postrzegana jako najbardziej idealny i preferowany system rządzenia oparty na jej zdolności do wzmocnienia pozycji obywateli i umożliwienia samostanowienia. Podobnie jak w przypadku każdego systemu rządów, sposób wdrażania i praktykowania demokracji wywołał różne odcienie opinii. Dwie takie interpretacje obejmują demokrację przedstawicielską i demokrację uczestniczącą.

Większość ludzi zna demokrację przedstawicielską. Proces ten obejmuje wybór elektoratu i głosowanie na kandydatów politycznych i / lub partie polityczne, które z kolei tworzą politykę. Obywatele powierzają wybranym przywódcom działania zgodne z tym, w jaki sposób chcą być reprezentowani. Kandydaci, którzy zachowują się irracjonalnie lub nieetycznie, prawdopodobnie nie powrócą do urzędu po utracie przychylności publiczności głosującej. W praktyce ten system zarządzania jest również nazywany republiką, którą klasyfikuje się w Stanach Zjednoczonych.

Demokracja przedstawicielska jest najbardziej rozpowszechnionym systemem rządów w świecie zachodnim. Różni się od monarchii konstytucyjnych (Wielka Brytania) do republik parlamentarnych (Kanada lub Niemcy) i republik konstytucyjnych (Stany Zjednoczone). W każdym scenariuszu istnieją podobieństwa. Na przykład większość wybranych urzędników jest ograniczona przez konstytucję, która kodyfikuje system kontroli i równowagi w celu ograniczenia wszelkiej znaczącej centralizacji władzy. Jest to zwykle wspierane przez niezawisłe sądownictwo (które określa, co jest, a co nie jest konstytucyjne) oraz wybraną władzę ustawodawczą (która kieruje polityką i ustawodawstwem). W większości przypadków ustawodawca jest dwuizbowy, co oznacza, że ​​istnieją dwie odrębne instytucje polityczne, które muszą przejść przez ustawodawstwo, zanim stanie się prawem.

Chociaż demokracja przedstawicielska była ogólnie uważana za korzystną w porównaniu do oligarchii i tyranii z przeszłości, wciąż niekoniecznie obiecywała najwyższy stopień wolności. Nawet rewolucje polityczne oparte na ideach wolności przyniosły burzliwe rezultaty, jeśli chodzi o pełne umocnienie obywateli. Prawa do głosowania były głównie w rękach uprzywilejowanych elit i obejmowały mniejszości etniczne i kobiety aż do ubiegłego wieku. Ponadto wielu twierdzi, że demokracja przedstawicielska tworzy klasę profesjonalnych polityków, którzy są zaangażowani w działania elit ekonomicznych finansujących ich kampanie. Niekiedy bezbożny związek władzy politycznej z bogactwem gospodarczym odtwarza plutokratyczne lub oligarchiczne tendencje upadłych rządów w przeszłości.

To tutaj pojawia się demokracja uczestnicząca. Wielu twierdzi, że jeśli demokrację należy uważać za ideologię w pełni wyzwalającą, to powinna ona usunąć „średniego człowieka”. Demokracja uczestnicząca (znana również jako demokracja bezpośrednia) przekazuje obowiązki polityczne bezpośrednio w ręce obywateli. Do chwili obecnej nie ma kraju w porządku międzynarodowym, który można by właściwie zdefiniować jako kompleksową demokrację uczestniczącą. Istnieją jednak mikrokosmosy. Na przykład głosowanie w referendum w Stanach Zjednoczonych jest najlepszym przykładem skodyfikowanej demokracji uczestniczącej. Ustawodawca może przełożyć pieniądze, jeśli chodzi o głosowanie w sprawie danego środka, i złożyć wniosek do głosowania, aby obywatele mogli głosować bezpośrednio.
Demokracja uczestnicząca znajduje swoje mocne strony w mniejszych środowiskach. Na przykład ostatnio cytowany jest ruch Occupy za korzystanie z tego modelu zarządzania w szeregach protestujących. Przekształcając wszystkich wyborców w równych interesariuszy, demokracja uczestnicząca ma wyjątkową moc budowania społeczności opartych na wzajemności i współpracy. Wiele sieci i organizacji aktywistów - zwłaszcza tych, które przyciągają postępowe przyczyny - faworyzuje takie środowisko, ponieważ pozwala im „praktykować to, co głoszą”. Jednak brak szerokiej atrakcyjności na większą skalę krajową podkreśla jego podstawową słabość: wraz ze wzrostem i zróżnicowaniem liczby obywateli trudniej jest skutecznie budować konsensus.

Demokracja jest często krytykowana - i to od stuleci - za powierzenie zbyt dużej władzy zbiorowym rękom ogółu społeczeństwa. Winston Churchill powiedział: „Najlepszym argumentem przeciwko demokracji jest pięciominutowa rozmowa z przeciętnym wyborcą”. Pierwsi zwolennicy republikanizmu, którzy chcieli zainwestować więcej władzy w jednostkę, utożsamiali praktykę demokracji z „tyranią większości” i „rządem mafii”. Krytycy żartują, że demokracja jest odpowiednikiem dwóch wilków i owiec głosujących na to, co jest na obiad. Niezależnie od krytyki wpływ ruchów demokratycznych na całym świecie w całej historii jest niesamowity. Zdecydowana większość świata - czy to żyjący w demokratycznie ukształtowanym kraju, czy żyjący pod tyranią, którzy tęsknią za demokracją - dąży do wielu zasad (np. Wolności słowa, wyznania religijnego itp.), Które sprawiają, że demokracja jest wyjątkową polityką system.