Differkinome

Różnica między Izbą i Senatem

Polityczne instytucje
Share

Różnica między Izbą i Senatem

Kongres jest głównym organem ustawodawczym rządu USA i składa się z dwóch izb: Senatu i Izby Reprezentantów. Władza ustawodawcza rządu ma podstawową funkcję tworzenia prawa, ale Kongres jest również odpowiedzialny za zatwierdzenie sędziów federalnych i sędziów federalnych, uchwalanie budżetu krajowego i pomoc prezydentowi USA w sprawach polityki zagranicznej.

Artykuł 1 konstytucji USA brzmi „Wszystkie przyznane niniejszym uprawnienia ustawodawcze przysługują Kongresowi Stanów Zjednoczonych, w skład którego wejdzie Senat i Izba Reprezentantów.”1 Chociaż udział obu izb jest niezbędny do uchwalenia procesu legislacyjnego, pozostałe sekcje art. 1 Konstytucji przyznają obu organom wyjątkowe i różne uprawnienia.

Izba Reprezentantów2)

Izba Reprezentantów - lub izba niższa - jest najbardziej demokratyczna i zorientowana na kraj z dwóch organów. Kiedy konstytucja Stanów Zjednoczonych była pierwotnie opracowywana, ustawodawcy uważali, że rząd powinien mieć przynajmniej element / aspekt demokratyczny. Dlatego Dom został stworzony, aby bezpośrednio reprezentować obywateli i odpowiadać bezpośrednio przed ludźmi. Główne cechy Izby Reprezentantów to:

  • Reprezentacja proporcjonalna;

  • Dwuletnie kadencje: kongresmeni i kobiety-kongresy powinny być bezpośrednio rozliczane, a zatem powinny bardziej odpowiadać na popularne żądania;

  • Kongresmeni i kobiety kongresowe odbywają dwuletnią kadencję w określonej dzielnicy kongresowej;

  • Przedstawiciele mają obowiązek pełnienia funkcji w komisjach, przedstawiania projektów ustaw i rezolucji oraz proponowania poprawek;

  • 435 przedstawicieli: Dom jest największą izbą;

  • Każde państwo ma inną liczbę przedstawicieli, w zależności od liczby osób mieszkających w tym państwie;

  • Aby zostać członkiem Izby, przedstawiciele muszą mieć co najmniej 25 lat i muszą mieszkać w Stanach Zjednoczonych przez 7 lat - co oznacza, że ​​nie muszą urodzić się w Stanach Zjednoczonych;

  • Izbie przewodniczy Marszałek Izby, który jest członkiem ciała - mimo że Konstytucja nie precyzuje ściśle, że tak musi być;

  • Przywództwo Izby obejmuje także liderów większości i mniejszości, asystentów przywódców, bicze i klub partyjny lub konferencję: Izba działa w sposób bardziej zorganizowany i hierarchiczny w porównaniu do Senatu;

  • Izba nie ma wpływu na mianowanie ambasadorów, sędziów federalnych i członków gabinetu;

  • Ograniczona debata: ze względu na dużą liczbę przedstawicieli istnieją ograniczenia czasowe na wystąpienia, które muszą być przestrzegane podczas debat;

  • Impeachment: art. 1 ust. 2 Konstytucji USA stanowi, że Izba Reprezentantów „będzie miała wyłączną władzę impeachmentu”; i

  • Wszystkie rachunki podatkowe dotyczące podatków muszą pochodzić z domu w procesie demokratycznym.

Senat3)

Senat - lub izba wyższa - był uważany za bardziej arystokratyczny. W rzeczywistości, kiedy pierwotnie została napisana Konstytucja, przed 17 rokiemth Poprawka, senatorowie byli wybierani pośrednio przez ustawodawców stanowych zamiast bezpośrednio wybierani przez lud. Główne cechy Senatu USA to:

  • Dwóch senatorów na państwo: ponieważ to ciało miało być izbą federalną, każde państwo - bez względu na to, jak małe - ma taką samą reprezentację. Oznacza to, że Kalifornia i Wyoming mają taką samą liczbę senatorów;

  • Sześcioletnie kadencje, ale co 2 lata jedna trzecia senatorów jest gotowa do wyborów;

  • Senat był pomyślany jako „izolowany” organ, w którym traktaty i polityka zagraniczna mogłyby być dyskutowane w stylu senatu rzymskiego, ale bez stałej ingerencji opinii publicznej. W ten sposób senatorowie mogą decydować i robić wszystko, co leży w najlepszym interesie kraju, nawet jeśli niekoniecznie jest to najpopularniejsza alternatywa;

  • Jest 100 senatorów - Senat jest mniejszą z dwóch izb;

  • Aby zostać członkiem Senatu, kandydaci muszą mieć co najmniej 30 lat i muszą mieszkać w Stanach Zjednoczonych przez co najmniej 9 lat - niekoniecznie urodzeni w Stanach Zjednoczonych;

  • Senatowi przewodniczy wiceprezydent, który nie jest członkiem. Wiceprezydent ma prawo głosować w celu zerwania remisu, ale nie jest uprawniony do głosowania w celu utworzenia remisu;

  • Senat ma tradycję nieograniczonej debaty: będąc mniejszym domem o tradycji arystokratycznej, w Senacie nie ma ograniczeń czasowych na wystąpienia;

  • Dzięki uprzejmości senatorskiej: ze względu na tradycję arystokratyczną, kiedy senatorowie odnoszą się do siebie, nie robią tego po imieniu;

  • Potwierdzenie nominacji na prezydenta: Senat ma obowiązek potwierdzić nominacje na prezydenta sędziów federalnych, członków gabinetu i ambasadorów. Innymi słowy, proces mianowania odbywa się wyłącznie za „radą i zgodą” Senatu: jeżeli Prezydent nie uzyska większości głosów w Senacie, jego kandydaci nie zostaną powołani;

  • Głosując 2/3, Senat jest uprawniony do ratyfikowania lub odrzucenia traktatów wynegocjowanych przez prezydenta; i

  • Senat pomaga prezydentowi w jego roli naczelnego dyplomaty. Senat jest jedynym domem wspomagającym prezydenta w polityce zagranicznej (tj. Analizach traktatów zagranicznych, decyzjach dotyczących rozpoczęcia lub zakończenia wojny itp.)

Senat USA ma niesamowitą potęgę we wszystkim, co dotyczy polityki zagranicznej kraju. Na przykład w 1919 r. Prezydent USA Woodrow Wilson aktywnie uczestniczył w opracowaniu traktatu wersalskiego i stał się silnym zwolennikiem Ligi Narodów. Jednak pomimo powszechnego poparcia Senat USA odmówił ratyfikacji traktatu, dlatego Stany Zjednoczone nigdy nie przystąpiły do ​​Ligi Narodów4.

Biorąc pod uwagę jego mniejsze wymiary, Senat ma bardziej elastyczne zasady i utrzymuje swoje tradycyjne cechy arystokratyczne, w tym „Filibuster”. Według „Filibuster”, każdy, kto zabiera głos, może go utrzymać tak długo, jak chce i może mówić o wszystkim, czego chce, nawet jeśli jego mowa nie dotyczy tematu dyskusji. Taka wolność doprowadziła do ciekawych odcinków w przeszłości. Na przykład w latach 30. XX wieku senator Luizjany Huey P. Long zajmował głos przez ponad 15 godzin; ale rekord trafia do senatora Południowej Karoliny J. Stroma Thurmonda, który przez 24 godziny i 18 minut działał przeciwko Ustawie o prawach obywatelskich w 19575 (i ostatecznie przegrał). Wielogodzinne wypowiadanie się i filibustering to technika stosowana do popychania innych członków Senatu do kompromisu i implikuje fakt, że czasami mniejszości mogą rządzić Senatem. Tak jednak nie było w przypadku senatora Thurmonda.

streszczenie

Zarówno Senat, jak i Izba Reprezentantów są częścią Kongresu USA, władzy ustawodawczej rządu, która ma za zadanie uchwalanie przepisów - które zostaną uchwalone przez organ wykonawczy rządu, na czele z prezydentem USA - zatwierdzania Federalnej Sędziowie, ambasadorowie i członkowie gabinetu mianowani przez prezydenta oraz asystujący prezydentowi (głównemu dyplomacie) w sprawach dotyczących polityki zagranicznej, w tym w wycofywaniu wojsk, ratyfikacji traktatów międzynarodowych i inicjowaniu wojen.

Różne uprawnienia i cechy obu domów zostały określone w art. 1 Konstytucji Stanów Zjednoczonych. Główne różnice między tymi dwoma ciałami to:

  • Senat ma 100 członków, a Izba 435;

  • Senatorowie sprawują sześcioletnią kadencję, a przedstawiciele wybierani są na dwa lata;

  • Senat wspiera prezydenta w sprawach polityki zagranicznej, podczas gdy Izba tworzy wszystkie rachunki dochodów;

  • Senat ma tradycję arystokratyczną, podczas gdy Izba jest bardziej demokratyczna i bliższa ludności;

  • Senatowi przewodniczy wiceprezydent, który nie jest członkiem, podczas gdy Izbie przewodniczy marszałek Izby;

  • Senat zatwierdza kandydatów na prezydenta dla sędziów federalnych i członków gabinetu, podczas gdy Izba nie ma nic do powiedzenia w tym procesie; i

  • W każdym państwie jest dwóch senatorów, a liczba przedstawicieli w jednym państwie różni się w zależności od populacji.

Praca obu izb jest ściśle powiązana, a Kongres potrzebuje wsparcia obu organów, aby móc wykonywać swoje funkcje. Zarówno Senat, jak i Izba Reprezentantów odgrywają ważną rolę w kształtowaniu ram prawnych Stanów Zjednoczonych i mają fundamentalny obowiązek wspomagania - a także ograniczania i kontrolowania - pracy i władzy Prezydenta USA w tworzeniu lub modyfikacji prawa krajowego, w zakresie mianowania kluczowych aktorów politycznych i sądowych oraz ratyfikacji traktatów międzynarodowych.

Polityczne instytucje
×