Różnica między nadwzrocznością a starczowzrocznością

Co to jest nadwzroczność?

Nadwzroczność jest stanem widzenia, w którym obiekty znajdujące się dalej znajdują się w centrum uwagi i są wyraźnie widoczne, ale obiekty znajdujące się w pobliżu lub blisko ciebie nie są wyraźnie widoczne, a zatem wydają się nieostre.

Oko działa w procesie załamania, w którym przychodzące światło jest zginane przez rogówkę i soczewkę i kierowane na obszar z tyłu oka, siatkówkę, gdzie sygnał wzbudza specjalne komórki, które przekazują sygnał do mózgu, gdzie obraz jest interpretowany.

Nadwzroczność jest błędem refrakcyjnym, ponieważ światło nie dociera do właściwej części siatkówki, ale skupia się w punkcie poza siatkówką.

Jeśli gałka oczna jest zbyt krótka, może wystąpić nadwzroczność lub jeśli soczewka lub rogówka ma niewłaściwy kształt. Może się również zdarzyć, jeśli mięśnie utrzymujące soczewkę w miejscu są słabe. Te mięśnie utrzymujące soczewkę w miejscu są znane jako mięśnie rzęskowe.

Nadwzroczność może wystąpić w każdym wieku, ale występuje często u dzieci i może wystąpić od urodzenia. Bardziej prawdopodobne jest wystąpienie tego schorzenia, jeśli masz wywiad rodzinny lub cukrzycę. W niektórych przypadkach leki mogą również powodować ten problem. Badanie wzroku określi, czy masz nadwzroczność.

Soczewki kontaktowe, okulary lub chirurgia refrakcyjna mogą poprawić stan. Jednym ze sposobów sprawdzenia, czy masz nadwzroczność, jest to, że recepta na soczewkę zaczyna się od „+”, na przykład +1,50.

Operacja zwana Laserowo wspomagana rogowacenie rogówki (LASIK) stała się dość popularna w leczeniu tego schorzenia. Istnieją inne operacje, takie jak keratektomia fotorefrakcyjna (PRK), które podobnie jak LASIK mogą zmieniać kształt rogówki, aby lepiej skupiać światło.

Co to jest starczowzroczność?

Starczowzroczność jest stanem widzenia, w którym obiekty znajdujące się dalej znajdują się wyraźnie i są ostre, ale obiekty znajdujące się w pobliżu nie są wyraźnie widoczne i nieostre. Ten stan jest również znany jako problem refrakcji, ponieważ światło nie jest odpowiednio skupione na siatkówce.

Z wiekiem ich gałka oczna często zmienia kształt. W szczególności soczewka staje się twardsza z wiekiem, w wyniku czego mogą mieć stan prezbiopii i muszą nosić okulary lub soczewki kontaktowe, aby to skorygować.

Zdarza się to często po 40 roku życia. Z wiekiem soczewka jest mniej zdolna do zmiany kształtu i regulacji, dzięki czemu można zobaczyć z bliska. Jest tak, ponieważ jest mniej określonego białka zwanego α-krystaliną, co jest ważne w tym procesie.

Objawy obejmują niewyraźne widzenie, na przykład podczas czytania książki, zmęczenie oczu i bóle głowy. Często lepiej widzisz, trzymając książkę dalej od siebie. Objawy są gorsze w warunkach słabego oświetlenia.

Badanie wzroku pozwoli zdiagnozować i potwierdzić, że masz starczowzroczność. Należy to robić dość często, ponieważ stan prawdopodobnie się pogorszy, dopóki nie osiągniesz 65 roku życia. W zależności od wieku po zdiagnozowaniu będziesz musiał przeprowadzać badanie wzroku co 1–3 lata.

Soczewki kontaktowe, okulary lub chirurgia refrakcyjna mogą poprawić stan. W przeszłości ludzie kupowali okulary do czytania, które nie wymagały recepty.

Dzisiaj możesz również kupić okulary z soczewkami wieloogniskowymi, aby inne problemy, które możesz mieć, zostaną naprawione. Na przykład, jeśli oprócz starczowzroczności masz także nadwzroczność lub krótkowzroczność. W ten sposób nie będziesz potrzebować zarówno okularów do czytania, jak i osobnych do innych chorób oczu.

W celu rozwiązania problemu można wykonać operację laserową. Pacjenci mogą również mieć implanty rogówkowe umieszczone w dotkniętym oku.

Jaka jest różnica między nadwzrocznością a starczowzrocznością?

1. Nadwzroczność nie jest konsekwencją starzenia się podczas prezbiopii.
2. Starczowzroczność zwykle pojawia się najpierw od 40 roku życia, podczas gdy nie jest tak w przypadku nadwzroczności.
3. Nadwzroczność często występuje od dzieciństwa lub od urodzenia, nie dotyczy to prezbiopii
4. Nadwzroczność jest spowodowana nietypowym kształtem gałki ocznej, soczewki lub rogówki, co zwykle nie jest przyczyną prezbiopii
5. Starczowzroczność jest spowodowana stwardnieniem soczewki i osłabieniem mięśni rzęskowych w miarę upływu czasu, co zwykle nie występuje w przypadku nadwzroczności

Tabela porównująca Nadwzroczność i Starczowzroczność

streszczenie

• Nadwzroczność i starczowzroczność to warunki widzenia, w których możesz wyraźnie skupić się na obiektach znajdujących się blisko ciebie, ale nie możesz zobaczyć obiektów, które są daleko od ciebie.

• W obu przypadkach światło przechodzące przez oko skupia się na punkcie poza siatkówką zamiast na siatkówce.
• Zarówno nadwzroczność, jak i starczowzroczność są warunkami widzenia, w których występuje błąd refrakcji, gdy światło nie dociera do właściwej części siatkówki.
• Nadwzroczność jest stanem, który możesz mieć od urodzenia lub otrzymać jako dziecko, podczas gdy starczowzroczność jest stanem będącym konsekwencją starzenia się.
• Starczowzroczność zwykle zaczyna się w wieku około 40 lat lub później, ponieważ soczewka oka nie może się tak łatwo regulować. Soczewka twardnieje z wiekiem, a mięśnie przytrzymujące soczewkę w miejscu również słabną.
• Nadwzroczność jest spowodowana nietypowym kształtem gałki ocznej, rogówki lub soczewki.
• Zarówno nadwzroczność, jak i starczowzroczność można skorygować, zakładając okulary z soczewkami, aby skorygować skupienie światła. Zamiast okularów można zastosować soczewki kontaktowe.
• Dostępne są różne opcje chirurgiczne do leczenia zarówno nadwzroczności, jak i prezbiopii. Możesz też po prostu założyć okulary lub soczewki kontaktowe, aby rozwiązać problem.